Przemknięcie przez Francję w wyjątkowo niezielonym tempie uświadamia nam kolejne ważne kwestie – 1. Nie warto się spieszyć bez względu na okoliczności i cele, 2. Powyższy punkt nie dotyczy Francji i Szwajcarii. O Szwajcarii miałam już okazję wspominać zeszłego lata jeszcze w afekcie, świeżo po wizycie w supermarkecie,  która to zmierzała do zbesztania naszego kieszeniowego węża, jednocześnie pozbawiając nas miesięcznego budżetu jednorazowym zakupami. Francja natomiast, kraj o wyjątkowej urodzie i potencjale kilkakroć większym niż Szwajcarski, jest dla nas fenomenem fizycznym- jakieś bliżej niewytłumaczalne siły odpychania już kolejny raz sprawiają, że odwrotnie niż w przypadku innych miejsc-bo szybciej- opuszczamy francuskie krainy. Na nasze wielkie szczęście, kraj drogiego wina i niezwykle precyzyjnego akcentu, znajduje się pomiędzy dwoma Manianami. A, że niedawno jedną opuściliśmy, „szybciutko” przemierzamy wybrzeże i dobijamy do liguryjskich skałek. Bongiorno ragazzi!

_DSC6151

Finale Ligure znalazło się na naszej podróżniczej mapie przede wszystkim z powodu Andrzejowych pobudek sentymentalnych. Dzięki temu mój mąż odkrywa, że studenckie wypady bogate w pasztety, tanie wino i kupę makaronu czynią każde miejsce magicznym właśnie ze względu na pasztety. A jak już nie jesz z puszek i pijesz znacznie mniej to zaczynasz trochę więcej widzieć, trochę bardziej oczekiwać, nieco mocniej potrzebować spokoju i niezmąconego ogniskowym dymem miejsca do życia. Darmowy kemping w Finale jest… darmowy. I żadna inna rewelacja na jego temat do głowy mi nie przychodzi. Jego leśne położenie i bliska odległość od fantastycznych (i fantastycznie śliskich) skałek nie zaskakuje nas, biorąc pod uwagę ilość lasów i skał dookoła 🙂 Niemniej, nie pałamy entuzjazmem na myśl dłuższego pobytu tutaj. Całodniowy smród powodowany przez młodzieżowe rządze uwędzenia siebie i wszystkich dookoła wspierany przez niebywale pijackie nastawienie znacznej części naszych sąsiadów, sprawiają, że trzeciego poranka robimy szybki ształunek krokodylego szpeju i uciekamy do arkońskiego wonderlandu. Tutaj zobowiązałam się wobec Andrzeja, że dorzucę kilka miłych słów na temat finalliguryjskich krajobrazów.  W rzeczy samej- Finale Ligure to połączenie plażingu, pięknych górskich krajobrazów i bardzo zróżnicowanego wspinania (od parchów do pięknych długich linii). Polecam szczególnie młodzieży i parom o mieszanych upodobaniach sportowo-wypoczynkowych.

_DSC6128  _DSC6118

_DSC6191  _DSC6211

_DSC6218  _DSC6199  _DSC6188

Mówili nam, żeby nie jechać do Arco, bo pogoda beznadziejna, twierdzili w internetach, że będzie grzmiało lało, i że skały będą płakały. Dla Andrzeja to jakaś 11 wizyta w tym rejonie, dla mnie-4; na miejscu wita nas ogrom ciemnych chmur wraz z przebijającą się przez nie stuosiemdziesięciostopniową tęczą. Wiemy, że to zwiastun dobrej pogody. Bo dla nas nad Gardą nie pada nigdy.

_DSC6273_2  _DSC6269

To nasze uwielbienie do Torbole i Arco nasila się wraz z każdym przyjazdem. I mimo, że budżet zasadniczo się nam skurczył odkąd ostatni raz tutaj urzędowaliśmy, nie możemy odmówić sobie pizzy w torbolskiej knajpce, już nie wspominając o lodach, których smak nigdy nie przestaje za mną chodzić!

_DSC6607   _DSC6646   _DSC6620

_DSC6641  _DSC6668  _DSC6602  _DSC6617

_DSC6372  _DSC6289

_DSC6478  _DSC6509

W tym roku Arco pozwoliło Andrzejowi wyrównać ciągnące się za nim wspinaczkowe porachunki. Pieczołowicie kumulowana przez 10 miesięcy moc wybucha w cruxowym dachu „La cucina della’Inferno”, nie pozostawiając Andrzejowi złudzeń co do możliwości jego bicka i beztlenowego przemykania w przewisach. Ja natomiast jestem dumną chicą gri-gri wyżywającą się w wolnych chwilach na turbo stromych podbiegach w okolicach Massone.

_DSC6348  _DSC6354

_DSC6315  _DSC6538

_DSC6579  _DSC6595

Arco daje nam na chwilę zapomnieć o tym, że wracamy do Polski. Chwila ta jednak nie trwa nadmiernie długo, bo deszcz, którym nas tak bardzo straszyli postanowił się ziścić w tydzień po naszym przybyciu. Wykorzystujemy niepogodę celem ogarnięcia ostatniego wielkiego prania i, w poszanowaniu do sygnałów wysyłanych przez Matkę Naturę, uroczystym Aperol Spritzem zamykamy rozdział Arco.

_DSC6524  _DSC6532

_DSC6321

 

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *